«Ανδρέα μου, δεν μπορώ να ηρεμήσω αν δεν έχω κατακτήσει την προσοχή όλων των ακροατών. Η αλήθεια της μουσικής πληροφορείται στην αίσθηση που γεμίζει την καρδιά όταν έχει τελειώσει το τραγούδι και όταν έχουν πάψει οι μουσικές δονήσεις.
Δεν θα ξεχάσω την όμορφη και ήρεμη μορφή του πατέρα μου, όταν «έβαζε ευλογητός».
Δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα της μητέρας μου, όταν μου τραγουδούσε τα τραγούδια της Θράκης.
Όταν τραγουδάς να νιώθεις ελεύθερος. Να μιλάς με τη μουσική. Να εκφράζεσαι με το τραγούδι. Να καταθέτεις την όμορφη ψυχή σου».
Σχεδόν σαράντα ημέρες χωρίς τον Χρόνη Αηδονίδη… Καλό ταξίδι δάσκαλε!
